به گزارش خبرنگار گردشگری خبرگزاری برنا، تنوع قومی و فرهنگی در ایران ریشه ای تاریخی دارد، ریشه ای که نسل به نسل چرخیده و با گذر دهه های گوناگون و فراز و نشیب های مختلف همواره شکل خود را حفظ کرده است.

در واقع بر خلاف کشورهای غربی که تنوع فرهنگی آن برخاسته از عواملی همچون پذیرش مهاجران است، در ایران این تنوع و پیوند عمیق اقوام ایرانی اصالتی کهن دارد که در طول تاریخ به عنوان یک پل ارتباطی برای همزیستی فرهنگی عمل کرده است.

تأکید بر تنوع فرهنگی و پذیرش فرهنگ های قومی و محلی یکی از نکاتی است که در اولین منشور حقوق بشر از سوی کوروش به آن اشاره شده و این موضوع، در آثار به جای مانده از ایران عصر باستان همچون تخت جمشید به چشم می خورد.

علی رغم اینکه در کشورهای غربی تنوع قومی و فرهنگی وقایع تلخی همچون جنگ های جهانی اول و دوم را رقم زد، تنوع قومی و فرهنگی در ایران منجر به خلق شاهکارهای بزرگی در ادبیات جهان شد که نمونه آن را می توان در آثار مولانا دید.

تنوع اقوام در حوزه گردشگری و میراث فرهنگی هم توانسته تأثیر مثبت خود را بگذارد و موجب تقویت گردشگری فرهنگی در ایران شود که نمونه های بی نظیر آن در صنایع دستی و آثار ناملموسی که به ثبت ملی رسیده اند خودنمایی می کند.

جذابیت آداب و رسوم اقوام ایرانی برای توریست های خارجی

تنوع اقوام و در نتیجه آن تنوع خوراک، پوشاک، آداب و رسوم و هنرهای سنتی منجر شده تا ایران به کشوری با جاذبه های جذاب فرهنگی تبدیل شود.

برای مثال تنوع غذا در ایران مثل گره‌های یک فرش زربافت ابریشمی است، نمی‌توانید بگویید که خوزستان بهترین است یا سیستان و بلوچستان بدترین، به هرجایی در ایران که سفر کنید فرهنگ و تمدن آنجا آن چنان برایتان جذاب و پر از تلنگر خواهد بود که عشقی عمیق را بین شما و فرهنگ و تمدن آن منطقه ایجاد می کند.

رشت در یونسکو به عنوان شهر خلاق جهان به ثبت رسیده اما هنوز برای معرفی فرهنگ غذایی مان، به نحوی که شایسته است تلاشی صورت نگرفته، چرا دلمه باید به نام آذربایجان به ثبت برسد و یا ترکیه سال‌ها تلاش کند تا رب انار را به نام خود به ثبت برساند؟ حتماً چند وقت دیگر هم اسپانیایی‌ها می‌گویند زعفران برای آنهاست و یا ‌آمریکایی‌ها پسته را به نام خود می‌کنند!

این در حالی است که برای مثال،  ژاپن در سال ۲۰۱۲ غذایی به نام «واشوکو» را به فهرست میراث فرهنگی جهان در یونسکو پیشنهاد داد و استدلال خود را درباره این پیشنهاد چنین عنوان کرد که خوراک و پخت و پز ژاپنی در انطباق با محیط طبیعی بوده و همیشه با احترام به طبیعت توسعه یافته است.

آداب و رسوم اقوام ایرانی در مناسبت های ملی و مذهبی همچون شب یلدا، عید نوروز، ماه رمضان و ماه محرم باعث شده تا جذابیت های ایران برای توریست های خارجی دوچندان شود، تا جایی که برخی از آن ها سفرهای خود را همزمان با برپایی مراسم ها و آیین های ایرانی هماهنگ می کنند.

بسیاری از گردشگران خارجی در ماه های محرم و سفر به ایران می آیند تا به تماشای آیین های مذهبی بنشینند و اتحاد و هماهنگی اقوام را در این ایام از نزدیک لمس کنند.

تنوع اقوام ایرانی یک ثروت تمام نشدنی برای ایران است

اما واقعاً تا چه اندازه توانسته ایم از این ظرفیت در پیوند با گردشگری استفاده کنیم؟ آیا صرفاً برپایی جشنواره ها و همایش های مقطعی می تواند راهگشا باشد؟ ما باید بدانیم که ثروت ملیِ بدون پایان مان تمدن، فرهنگ، طبیعت و آداب و معاشرت ماست، شاید اگر ما تلاش کرده بودیم تا اقتصاد زیباتر، پول‌سازتر و هیجان‌انگیزتری را از این میراث فرهنگی نشان دهیم امروز اینها هم مثل نفت و گاز ارزش داشت.