گردشگری در جوامع محلی، نواحی کوچک و روستاها و محیط‌های پیرامونی بومی، دارای جذابیت‌های خاص بوده و مخاطبان آن نیز برای استفاده از انواع جاذبه‌های طبیعی و انسانی، اعم از آبشارها، رودخانه‌ها، طبیعت بکر و آب وهوا و مناظر طبیعی و همچنین بناهای تاریخی و آثار باستانی و آداب و رسوم و جشن‌های محلی و … به این نواحی سفر می‌کنند و به‌دلیل ذات این نوع گردشگری، گردشگران به ناچار با زندگی و حیات این گروه‌ از ساکنان محلی امتزاج و آمیختگی پیدا می‌کنند.

این آمیختگی اگرچه به عنوان یک فرصت برای توسعه گردشگری و انتقال تجربه دو طرفه بین گردشگران و اجتماعات محلی محسوب می‌شود لیکن چونان چاقوی تیز برنده و دو لبه‌ای است که باید از ظرافت‌ها و حساسیت‌های آن به‌درستی بهره‌ گرفت. در غیر این‌صورت بدون شک منجر به ایجاد آسیب در این مقاصد شده و موجب شکل‌گیری مشکلات و تنش‌های محلی بین گردشگران و جوامع محلی و جوامع محلی بین یکدیگر می‌شود. برای پرهیز از چنین اتفاقی، راهکارهای مختلفی وجود دارد که استفاده از ظرفیت حضور رهبران محلی یکی از آن موارد است.

نقش رهبران محلی به عنوان افراد اثرگذار، تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر بسیار مهم و حیاتی است. در اجتماعات کوچک و محلی، قوانین غیررسمی و عرفی بدون شک بر قوانین رسمی غلبه داشته و اساساً قوانین رسمی غالباً با ملاحظات مسائل عرفی اجرا می‌شود، زیرا مسائل در این مناطق به حدی پیچیده، تودرتو و بدون مرز بوده که بر خلاف شهرها، رعایت کامل قوانین رسمی زندگی در این نواحی را سخت و غیر ممکن می‌کند. در این شرایط رهبران محلی هستند که عموماً زمام امور به‌دست آنهاست.

گردشگری و مقوله گردشگران پدیده‌ای است که جدیداً به جامعه محلی اضافه شده و زمینه ایجاد مسئله را دامن زده است. رهبران محلی که به صورت عرفی به عنوان حاکم و قاضی نقش‌آفرینی می‌کنند، تأثیر بسیار زیادی در توسعه گردشگری دارند زیرا آنها می‌توانند با درنظر گرفتن ملاحظات و جنبه‌های مختلف مسائل و قدرت تصمیم‌گیری، چالش‌های گردشگری در نواحی محلی را با تدبیر حل کرده و مشکلات را کاسته و راه توسعه گردشگری پایدار را هموار کنند. آنها می‌توانند با تشکیل تعاونی‌ و با ترغیب ساکنان برای عضویت، منافع جمعی را از گردشگری ایجاد کنند.

آنها می‌توانند با قدرت نفوذ خود در مدیران محلی و منطقه‌ای، منابع مالی و اعتباری بیرونی را برای بهبود وضعیت گردشگری به نواحی محلی جذب کنند. رهبران محلی می‌توانند با نفوذ کلام و اثربخشی رفتار گردشگران را متوجه شرایط جامعه محلی کرده و حضور آنها در چنین محیط‌هایی با خاطرات خوب همراه شود. رهبران محلی با تدبیر خود، منافع گردشگری را به نحوی می‌توانند توزیع کنند که اکثریت جامعه محلی، از گردشگری منتفع شوند.

آنها توانایی حل تنش‌های بین جامعه محلی بر سر حضور گردشگران در مقاصد را دارند و با میان‌داری و برگزاری نشست بین طرفین درگیر، مسائل آنها را به نحوی مناسب حل کرده و مشکلات را کاهش می‌دهند. آنها با ایفای نقش رهبری و مدیریت خود، در جمع‌آوری منابع محلی برای تأمین زیرساخت‌های اولیه، نقش مؤثری برای خدمات‌رسانی در گردشگران داشته تا از این طریق منافع بلندمدت برای ساکنان فراهم شود. آنها با اثرگذاری خود می‌توانند صندوق گردشگری خرد محلی ایجاد و با منابع مالی خرد را برای توسعه گردشگری فراهم کنند. نقش رهبران محلی در توسعه گردشگری اجتماع‌محور بسیار مهم و حیاتی است.