همه صاحب‌نظران بر این موضوع اتفاق نظر دارند که تبلیغات در حوزه گردشگری، سرمایه‌گذاری است نه سرمایه‌سوزی و در واقع اولین قدم در فرآیند توسعه گردشگری، معرفی و شناساندن جاذبه‌ها و ظرفیت‌ها است که این امر هم برای کسانی که دنبال سرمایه‌گذاری هستند می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای کسب و کار فراهم کند و هم عموم علاقه‌مندان به سفر را تشویق کند.

در بین شیوه‌های مختلف و پیشنهادی این امر، رسانه تلویزیون موثرترین و کارآمدترین آن است زیرا که داده‌های تصویری، همیشه به بهترین شکل ممکن واقعیت‌ها را می‌تواند به سمع و دیده مخاطب برساند.

در حال حاضر شبکه‌های متعدد تلویزیونی زیر مجموعه صدا و سیمای ملی در گستره کشوری، منطقه‌ای و برون‌مرزی فعال هستند، می‌توان گفت که برای همه طیف‌های جامعه اعم از کودک و نوجوان، بازار و اقتصاد، خانواده، ورزش و جوانان، علاقه‌مندان به فیلم و سریال  شبکه‌های تخصصی بر روی آنتن، برنامه‌های متنوع و شبانه‌روزی دارند، در حوزه برون‌مرزی نیز در یکی دو دهه اخیر شبکه‌هایی به زبان‌های عربی، انگلیسی، اسپانیولی و غیره راه‌اندازی شده که رویکرد عمده آنها پوشش و تفسیر اخبار ایران و جهان است مع‌الوصف چه در بعد داخلی و چه در بعد برون‌مرزی، هیچ شبکه‌ای با رویکرد گردشگری و توریسم ایرانی وجود ندارد.

بارها شنیده‌ایم که ایران از لحاظ تعدد و تنوع جاذبه‌های توریستی، جزء ده کشور اول دنیاست و بر این اساس، منطقی هم باید باشد که از نظر میزان گردش مالی سالانه صنعت گردشگری جهان نیز جزء این رنکینگ باشد ولی متاسفانه اینگونه نیست.

دانستن علل این مساله چندان سخت نیست، شاید دیده یا خوانده باشیم که وقتی تعدادی گردشگر خارجی به خصوص از کشورهای اروپایی برای اولین بار به کشورمان می‌آیند بعد از سیر و سیاحت، اظهار می‌دارند که اطلاعات قبلی‌شان از ایران با آنچه که دیدند بسیار متفاوت بوده است.

این پیش‌داوری‌های اشتباه و غلط از کجا در ذهن گردشگر خارجی نقش بسته است، آیا جز این است که رسانه‌های تبلیغاتی و در راس آنها شبکه‌های پرنفوذ رسانه‌ای و تلویزیونی در شکل‌گیری آن نقش داشته‌اند.

واقعیت این است که قدرت رسانه تلویزیون حتی در موج چهارم انقلاب فن آوری مبتنی بر اینترنت، کماکان محفوظ و بلکه بیشتر است، شبکه‌های حرفه‌ای تلویزیونی در شکل دادن به دیدگاه‌های جمعی و فردی، ایجاد علاقه و انگیزش به سوژه‌های مدنظر برنامه‌سازان، بسیار تاثیر گذارند؛ همچنان که ما بیشتر از طریق همین رسانه با اسامی شهرها، مکان‌ها و گوشه‌هایی از فرهنگ و جامعه کشورهای خارجی آشنا می‌شویم آنها نیز به همین طریق با کشورمان آشنا می‌شوند ولی سخن اینجاست که دیده‌ها و شنیده‌های آنها از کشورمان چه اندازه و تا چه حدی مبتی بر واقعیت‌ها است.

در بحث بازاریابی و تبلیغات بین‌المللی گردشگری، سال‌ها است که برگزاری هفته‌های فرهنگی، جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها در پایتخت‌های کشورهای هدف یکی از معدود گزینه‌های بازاریابی به شمار می‌آید، این سیاست هرچند مفید و موثر است ولی همیشه محدود به زمان و مکان خاصی است و تعدادی قابل شمار مخاطب را می‌تواند هدف‌گذاری کند.

به نظر می‌رسد وقت آن رسیده تا چارچوب‌های قانونی لازم برای ایجاد و راه‌اندازی شبکه برون‌مرزی گردشگری کشور فراهم شود تا بدین وسیله کشورمان را ۲۴ ساعته، بدون تاثیر از نوسانات سیاسی منطفه و آن گونه که خود می‌خواهیم به خیل بی‌شمار مخاطبان جهانی معرفی کنیم که بدون تردید ماحصل این سرمایه‌گذاری، افزایش ورود گردشگران خارجی، ارزآوری، اشتغال و رونق اقتصادی خواهد بود.